සරුසාර දූපත්ම පසු කොට
නුඹ විසූ කුඩා ගිරි දිවයිනට
පැමිණියේ අහඹුවක් විලසට
නුඹ යකින්නක් කියා දැන දැන

නොපැකිලිව ගෙවා දුර සපැමිණි
පණ සදිසි මා මිත්‍ර පිරිපත
ඈත් කෙරුවත් මගෙන් දින දින
නොවේ අමනාපයක් නුඹ ගැන

අවි අමෝරා පැමිණි දවසක
සිව් හෙලේ නෑ සියන් පිරිවර
කෙලෙස අමතක කරන්නද නුඹ
රැදුණු වග මා අසල නොබියව

ජීවිතේ නීරසම සමයක
දරු පැටවු කිහිළි ගන්නා ගෙන
කාත් කවුරුවත් නැති විදිහට
නික්ම ගිය දා පුරුදු වනයට

නුබම මට අරන් දුන් රජකම
අන්ධකාරයෙ යමක් විතරද