නෙතින් නෙතට පහන් දල්වනා
සිතින් සිතට පැතුම් ගල්වනා
ඒ ජීවන කතන්දරේ
වෑහෙන රස නිරන්තරේ
ආදරබර නමයි තාත්තා….
අර ගැඹුරු හඬින් තාල අල්ලනා
ඒ සොඳුරු සිනා ම’හද හොල්ලනා
සීත ගලන දෙසැම්බරේ
සාද පිරුණු නිලම්බරේ
පායන සඳ තමයි තාත්තා…..
කස්ත්‍රෝ කියල කිව්ව රැවුල වැව්ව
කළුබෝවිල බුහුටි හාදයා…
මොන්රෝ වගේ ඉන්න අපේ අම්මගේ
සදාතනික ප්‍රේමවන්තයා
මී මුණුබුරා එක්ක හුරතල් වෙන
තරුණ හාදයා
මිත්‍රයෝ කෙළක් ඇතත්
වෙන කවුරුද හොඳම යාළුවා
මධුපැන් සාදයකදි සළුවෙනකොට
ඩොල්කිය ළඟ හීන ඇල්ලුවේ
මිල්ටන්ම තමයි ඉතිං සුපෙම් ලොවේ
කුසුම්සරා සිහින දෙව්දුවේ
කාසන් ලෙස්ට පිගොට් කොලෙත් ඉරන්
නෝ වෙයාර් වුණු අතීතයේ
කවුතන් කවුද ඉතිං තුරුණු ජවය
සදාතනික තුරඟ සන්නියේ
