දික්තල හා කාලගෝල කතාව ඉතා ජනප්‍රිය වී තිබේ. නොගැළපෙන විවාහයන් නිසා හට ගන්නා පරතරය මින් ප්‍රකට වේ. රූපයෙන් නොගැලපුනද වෙනත් ආකාරවලින් බැඳීම් තිබෙන්නට පුලුවන. කුස පබාවතී කතාවද එසේමය. කුස රූපයෙන් අවලස්සන වුවද ඔහු අපූර්වතම පෙම්වතෙකි. අප රූපයට රූපය යාකරන සංස්කෘතියක පුද්ගලයින් ලෙස බැඳීම් කියවන්නේ නැත . කාලගෝල ගේ මිටි බව, විරූපී බව ගැන කතා කළ ද ඔහුගේ නාඩි අල්ලන පුරුද්දක් නැති වීම හානියකි. චින්තක සමන් හේරත් දයාබර දික්තලා කවියෙන් කාලගෝල ගේ නාඩි විමසන බවක් පෙනේ. කාලගෝල කියන්නේ ඔහු මෙම රංගනයෙන් ඉවත් වන බවයි. මෙය රඟපෑමට සෑදූ වේදිකාවකි. අප සමාජය සියුම් විග්‍රහයකට ලක් කරමින් සමන් කියන්නේ එයයි. විසිල් ගසන්නෝ ගැලරි රසිකයෝ ය. ඒ ගැන බුද්ධිමත් කාලගෝල නොතැවෙයි .දික්පිටියා කප්රුකක් බදු වේ නම් නැවත හැරිය යුතු නොවේ. එබඳු අයෙක් සමඟ දික්තලා යන්නේ නම් කාලගෝල ඉන් සතුටු වෙයි. ඊට හේතු ඔහු කියයි. අඩුපාඩු ඔහු වෙතින් සිදු විය. මග තොට ඔහු සමගින් ගියේ ද සතුටින් නොවේ.පහළ අත්තක මලක් වත් ඔහු නෙලන්නට අසමත්ය. ඔහු නූස් ය. මෙය බොහෝ අරුත් දෙන යෙදුමකි. එවැනි පහළම මට්ටමෙන් වත් ඇයට අවශ්‍ය ආදරය පුදන්නට නොහැකි කළ ලෝකයට පරකාසේ අවශ්‍ය නැත. මහඟු පෙමක් දික්තලා හට ලැබී ඇත.දැන් ප්‍රශ්න විසඳීමට ගොසින් කම් නැත. අත් හැරුනු දේ ගැන තැවී පලක් නැත. කාලගෝල තුළ සිටින මහා පුරුෂයා කවියා එළියට ගෙන පෙන්වයි. දෑල යා කොට එකතු වී ඇති ගඟ කඳුළු ද සමඟ ගලයි. යළි වේදිකා තැනෙන්නේ කාලයේ වැලි තලා මත ය. අප මෙතෙක් වේදිකා මස්තකය කොට ආස්වාදය කළේ කාලගෝලගේ විරූපයයි. චින්තක සමන් ශක්තිමත් ගුණගරුක කාලගෝල කෙනෙකු තනයි. එහි ඔහුගේ චිත්ත සන්තානය යලි කියවීමෙනි.
ඉරිදා අරුණ පුවත් පතට කථිකාචාර්ය අමරසිරි වික්‍රමරත්න විසින් චින්තක සමන් හේරත් කවියාගේ “දයාබර දික්තලා” කවිය පිළිබඳව තැබූ සටහනක්
දයාබර දික්තලා
දික්තලා මං වේදිකාවෙන් නික්ම යන්නයි තනන්නේ
ගැලරියෙන් එන විසිල් ඝෝෂා හඬට මොකටද තැවෙන්නේ
කප්රුකක් බඳු ප්‍රේමයක් ලඟ කවුද ආපහු හැරෙන්නේ
ඇත්තමයි නුඹ ගියොත් විතරයි මටත් සතුටක් තියෙන්නේ
සිද්ධ වූ අඩුපාඩුකම් ගැන දන්නෙ කවුරුද මට වඩා
සැකය බිය සංකාව මැඩගෙන මග තොටත් ගියෙ හඬ හඬා
පහල අතු අග පිපුණු මලකුදු පුදනු වූ බැරි තැන කඩා
ලෝකයට පරකාසෙ කුමටද ප්‍රේමයක් වූ පසු කුඩා
මහෝෂධ නඩුකාරවරු ලඟ කිමද හතරට නැවෙන්නේ
ජීවිතේ අත් හැරුනු තැන් ලග මොටද තැවි තැවි රැදෙන්නේ
දෑල යාකල කඳුළු එක්කොට හෙටත් මේ ගඟ ගලන්නේ
කාලයේ වැලිතලා මතුපිට වේදිකා යළි තැනෙන්නේ
චින්තක සමන් හේරත්
