ෂෙල් වෙඩිවලින් කම්පනය වන අවකාශයකි.
ඒ නන්දිකඩාල් කලපුවයි.
අප කාව්‍ය විකුණමින් සිටිනාතර
බියෙන් තැතිගත් මව්වරැන් දරැවන් තුරුල්කර ගනිමින්
හදවත දැවීයන ශෝකයෙන් විලාප නැගූහ.
මේ පොළෝතලයේ වැතිරී හැඩූහ.
මියගිය
ඔවුන්ගේ සියලු ආදරණීයයන්
ඒ අවසන් වූ සුසුම් කොපුල්තල මත තබා
කිවූ නොකියූ අවසන් සමුගැනීම් එලෙසින් සනිටුහන් කළහ.
අවුරැදු තිහක කඳුළු මතින් දේශයක් බිහි විය.
එය ඉන්දියන් සාගරයේ කඳුළු බිඳුවක්ම ය.
ඒ අතර,
අප,
කාව්‍ය විකුණමින් සිටියහ.
බෝම්බ පුපුරනා කම්පිත මතකයන් තුලින්
ෂෙල්වෙඩි වලින් ඇඳි සිතුවම්‍ ය.
නැතිවූ මතකයන් වෙනුවෙන් දෙදුරැම්කන අවකාශයන්‍ ය.
මතකයන් පිරි දේශයක අප ද මතකයෙන් සැදි මිනිසුන්‍ ය
යුද්ධයකදී වෙන් වූ දේශයක්
සාමයේදී මෙලෙසින් අතරමං විය. ~ප්‍රශ්නයකි.
