Day: May 12, 2021

  • ඝාතක රාජ්‍යකින් ජීවිතය අපේක්ෂා කිරීම

    ඝාතක රාජ්‍යකින් ජීවිතය අපේක්ෂා කිරීම

    ශ්‍රී ලංකා ප්‍රජාතාන්ත්‍රික සමාජවාදී ජනරජයේ ජිවත්වන සියලුම ජනයා මේ මොහොතේ මුහුණ දෙන ප්‍රධාන අභියෝගය නම්, covid 19 ගෝලීය වසංගතයේ තර්ජනයෙන් තම ජීවිතය අරක්ශාකරගන්නේ කෙසේද යන්නය . ගෙවීගිය 2021 මැයි 10 වැනිදා වන විට 2624 ක් වන නව ආසාදිතයන් ප්‍රමාණයක් වාර්තාවන අතර ආණ්ඩුවේ වාර්තාවන්ට අනුව අහිමිවූ ජිවිත ප්‍රමාණය 850කි (https://www.hpb.health.gov.lk/en). මෙසේ අහිමිවන්නේ ඔබේ හෝ මගේ ළඟම ඥාති හෝ මිතුරැ/ මිතුරියක විය හැකිය . ආණ්ඩුවේ වසංගත මර්ධන ප්‍රතිපත්ති වෙත තදබල විවේචනයක් එල්ලවී තිබෙන නමුත් එම විවේචනය වැඩකරන ජනතාවගේ හර්ධසක්ෂියේම නියෝජනයක් ද යන්න නැවත විග්‍රහකරගත යුතුය. මන්දයත් විවේචන අනුයෝජිතයන් ගේ හර්ධසාක්ෂිය ජනතා කේන්ද්‍ර නොවීම ඉතිහාසය තුල වූ පාඩම් ඇසුරින් අනාවරණය වන හෙයිනි . එම අශිලාචාර මතකයක් අවධිකරමින් මෙම ලිපිය හරහා ස්ත්‍රී/ පුරුෂ පුරවැසියන් සහ ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍ය අතර සම්බන්දතාවය විස්තර කරනු ඇත .

    2009 මැයි 19 වැනිදා යනු ශ්‍රී ලංකාට මෙන්ම ලෝක ඉතිහාසයට ද වැදගත් වේ . එනම් , ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍ය සහ විමුක්ති කොටි සංවිධානය අතර වූ දිර්ඝකාලින යුද්ධය අවසාන වීමය. ජයග්‍රාහකයන් සහිත සාමයක පැවැත්ම ප්‍රශ්න කළ යුතු අවස්ථාවක , රාජ්‍යත්වයක් පුද්ගලයකු වෙත ආරෝපණය කරමින් , දකුණේ පොදු ස්ථානයන් හි කිරිබත් උයා බෙදාගනිමින් අශිෂ්ට පුරවැසියන් බවට ශ්‍රී ලාංකික බහුතරය පත් වූයේ 2009 මැයි 17 වන දිනය . සමබිම පක්ෂ නායක , දීප්ති කුමාර ගුණරත්න, එම මොහොතේ මහින්ද රාජපක්ෂ යනු , ප්‍රභාකරන් විසින් දකුණේ සිංහලයාට ලබාදුන් ‘තෑග්ග ‘ (https://www.youtube.com/watch?v=32tz7e36ITo)බව‍ට කරන නිර්වචනය හරහා පෙනී යන්නේ මෙම අශිලාචාර යුද්ධය උත්කර්ෂණයට නගමින් රාජපක්ෂ පවුල වටා එක්කරන බලයේ තරමවේ. රාජ්‍ය යනු මහින්ද රාජපක්ෂ බවට පත්වීම යනු අතිශය ත්‍රස්ත්‍ර ක්‍රියාවලිය ක් බවට ඒ ගෙවෙන මොහොතේ දී මෙරට බහුතර සිංහල ජනයා වෙත ප්‍රකාශ කිරීමට සමත් වූ විකල්ප – වාර්ගිකවාදී නොවන ව්‍යාපාරයක් ද සක්‍රය වී නොතිබුණි. එසේම පැවති ව්‍යපාර වුවද එම මොහොතේ දී ජනප්‍රිය දේශපාලනය සමඟ සම්මුඛ වීමට තරම් සවිමත් නොවිය. වික්‍රමබාහු කරුණාරත්නගේ නවසාමාජ පක්ෂය ට සහ යුද්ධයට විරුද්ධ වූ කඳවුර අවසානයේ දී රාජ්‍ය යාන්ත්‍රනය විසින් පිඩාවට පත්කරන විට , ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ වැනි ක්‍රියාශීලි විකල්ප දේශපාලනික හඬ ද නිශ්සබ්ද වී තිබුණි. මක් නිසාද යත් , මානෙල් මල් ව්‍යපාර , හරහා යුද්ධය වෙනුවෙන් මුල්‍ය , මානව සහ සාමාජ ප්‍රාග්ධනය ඒකරාශී කිරීමේ ප්‍රධාන භූමිකාව ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ විසින් ක්‍රියාවට නංවා තිබීමත්, එය එම පෙරමුණේ “ජාතික වගකීම” ලෙස අර්ථකතන වී තිබීමත් හේතුවෙනි (https://www.refworld.org/pdfid/4b6fe28f0.pdf) .

    ඝාතනය කිරීම ජාතික වගකීමක් දේශපාලන සංවාදය ගොඩ නැගෙන විට අදටත් නිශ්චිත් සංඛාලේඛන නොමැතිව මරාදමන ලද, අතුරුදහන් කරන ලද , අවතැන් කරන ලද , දෙමළ ජනතාවක් පිඩාවට පත් වී තිබුණි. ඇමරිකා එක්සත් ජනපදයේ සිදුවන 09/11 ප්‍රහාරය සමඟ ලොව පුරා රාජ්‍යන් තුල වූ ගැටුම් විසදීමට “ත්‍රස්තවාදය ට එරෙහි යුද්ධ ” ප්‍රවේශය වේගවත්ව ප්‍රචලිත වන විට, ශ්‍රී ලංකා වේ දී මබ්බිම බේරාගැනීමට යුද්ධය හැර වෙනත් විකල්පයක් නොමැති බවට ප්‍රධාන දේශපාලන ධාරාවේ තීරණ ය විය.ඉතාම අමානුෂික , අශ්ශීල තීරණයක් වු, යුද්ධය, ජාතික අවශ්‍යතාවක් ලෙස සලකන ලෙසට ජනතාව වෙත පැවසුවේ විකල්ප දේශපාලනය තුල සිටි වාරිගික වාදී කණ්ඩායම්ය. එම ජාතික අවශ්‍යතාවය වෙත සංවේදී වී ප්‍රධාන සහ විකල්ප ධාරාවේ දේශපාලන නියෝජනය විසින් අමතක කළ / කිරීමට අදටත් බලකරන එක් අඛ්යනයක් මෙසේ හෙළිදරවු කරමි;

    “දෙමළ දරුවෙකු ලෙස මා, යාපනේදී උපන් අතර, දෙමළෙකු වීමේ පළමු ජිවන පිඩාව 1995 අත්දැකිය. ඒ යාපනයේ සිට වන්නිය වෙත ගමන් කිරීමෙනි. පසුදින නැවත යාපනයට පැමිණීමේ අපේක්ෂාවෙන් , ඇඳුම් කැබලි කිහිපයක් සහිතව මා , මිතුරන් සමඟ වන්නියට ගිය ගමනේ දී ප්‍රධාන කරුණු දෙකක් නිරන්තයෙන් සිතට වදදුනි. එනම් , ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාව විසින් ඕනෑම අවස්ථාවක අප අත්අඩංගුවට ගත හැකි බව සහ නැවත යාපනය දෙනෙතට දැකිය හැකි වේද යන වේදනාය. නොයෙක් ශාරිරික සහ චෛතසික වේදනා දරා වන්නියට පැමිණි පසු නිදහසක් සහ ස්ථිර ජිවිතයක් පිලිබඳ මැවූ සිහින සුනු විසිනුව ගියේ යුධ පහර දීම් හේතුවෙන් නිරන්තරයෙන්ම අවතැන් වීමට සිදුවීම හේතුවෙනි. එහෙත්, අප ජනයාගේ පාලනයක් කවදා හෝ ඇතිව නිදහසේ සිටීමට හැකි වේ යන ප්‍රර්ථනාව සිතේ ගැඹුරුම තැනක වූ අතර එය ජිවත් වීමට විර්ර්ය සැපයිය. මැලේරියා වසංගතට ගොදුරු වෙමින් වුවද , වන්නි පොළවේ සිසිලසට ආදරය කරමින් නිදහස වෙනුවෙන් බලාසිටියෙමි. එහෙත් 2008-2009 වන විට සියලු බලාපොරොත්තු සුනු විසුනු විය. එක් අතකින් නොනවතින යුද්ධය. මල්ටිබැරල් ප්‍රහාර ඇද හැලෙන විට , සක්‍රය වූ මෝසම් වර්ෂාවේ සුළගෙන් , හිසට සෙවන දුන් ඉටිරෙදි කුඩාරම් ඇතට පියඹා ගියේය. දුඹුරු පැහැ ජලය තාවකාලික පැල්පත තුලට ගලන විට, කුසට අහාරක් නොමැතිව, බිය ගැන්වී සිටි අපට ඩයස්පෝරාව, ඉන්දියා, ඇමරිකා එක්සත් ජනපද සහ යුරෝපා මැදිහත් විමක් විශ්වාසයක් විය . එහෙත් දෑස් ඉදිරිපිට මවගේ ඇකයේ සිටි බිළින්දන් ද , වැඩිහිටියන් ද , ස්ත්‍රීන් ද , පුරුෂයන් ද මරාදමන මල්ටි බැරල් ප්‍රහාරහි අප සාක්ෂිකරුවන් විය. එය මෙතෙක් විඳි සියලු වේදනාවන්ට වඩා ප්‍රභලය (සාරාංශ අනුවාදනයකි : Daya Somasundaram ; Collective trauma in the Vanni- a qualitative
    inquiry into the mental health of the internally displaced due to the civil war in Sri Lanka, 2010 , pp , 8-10).”
    මෙවැනි ආඛ්‍යාන පමණක් නොව, ශ්‍රී ලංකා හමුදාව වෙත බාර වූ විමුක්ති කොටි සාමාජික / සාමාජිකාවන් සහ හමුදාව විසින් කිසිදු නීතිමය පදනමක් නොමැතිව රඳවා ගත පසු කරන අතුරුදහන් කරන ලද දෙමළ ස්ත්‍රී -පුරුෂයන් ද බිහිකළ , තමන් රාජ්‍ය බව සිතා සිටින රෙජිමයන් සමඟ එක්ව 2009 මැයි 17 වැනිදා වෙන් පසුව දකුණේ බහුතර සිංහල ජනයා සැණකෙළි පැවැත්විය .

    කෙසේ නමුත් ,රාජපක්ෂ රෙජීමයේ වූ පොදු දේපල කොල්ලකෑම හේතුවෙන් දකුණේ ප්‍රජාව තුල හටගන්නා අප්‍රසාදයේ ප්‍රතිපලයක් ලෙස , 2015 දී රෙජීමය මාරු විය. බලයට පත් වූ මෛත්‍රිපාල සිරිසේන – රනිල් වික්‍රමසිංහ විසින් බහුතරයේ ප්‍රජාතන්තවාදය වෙත යම් ශිෂ්ටකිරීමක් ගෙන ඒමට කරන ලද උත්සාහය අසාර්ථක වන්නේ, ගෝලීය සහ ප්‍රාදේශීය දේශපාලනික වෙනස්වීම්, රාජපක්ෂ රෙජීමයේ මුල්‍ය වංචාවෙත කරුණාව දැක්වීම් සහ වාර්ගික දේශපාලනය ප්‍රචණ්ඩකාරීව ගෙන යාමට අවස්තාව සැලසිමෙනි. නිදසුනක් ලෙස, ඒ වනවිට ආරම්භවන මුස්ලිම්-ජන විරෝධය මුලින් උපුටා දැමීමට සිරිසේන- වික්‍රමසිංහ මෙන්ම විකල්ප දේශපාලන ධාරා නියෝජිතයන් ද අපෝසත් විය . එසේම සිදු තිබු මනුෂ්‍ය ඝාතන වෙනුවෙන් යුක්තිය ඉටු කිරීම තවදුරටත් සැඟව ගිය අතර, වාර්ගිකවාදය පෝෂණය කිරීමට සියලුම රාජ්‍ය නියෝජිතයන් උත්සුක විය. එහි ප්‍රතිපලය වුයේ , රාජ්‍ය විසින් කරන මනුෂ්‍ය ඝාතන , දේශපාලන ධාරාවන් මඟින් සාධාරණය කරන වටපිටාවක් ඇති වීම බව මාගේ දේශපාලනික කියවීම වේ.

    මේ අනුව ඝාතක රාජ්‍ය ස්ථාවරව පවතාවගෙන යාමේ අවශ්‍යබව , ශ්‍රමය හැර වෙනත් නිෂ්පාදන මාධ්‍යක් නොමැතිව සිටින පිඩක පංතියට තහවුරු කරමින්, වාර්ගික අනෙකාව ත්‍රස්තකිරීමේන් හැර ඒකීයත්වය පවතාවත නොහැකි බව උදේ -සවස විවිධ ජනමාධ්‍ය මගින් පෙන්වා දෙමින් , වර්තමාන ජනාධිපතිවරයා බලයට ගෙන එන ලදී. එසේම දෙමළා ගෙන් ලෙසම , ඒ වනවිට ජාතික අවශ්‍යතාවය වූ මුස්ලිම් වාර්ගික කණ්ඩායමෙන් සිංහල- බෞද්ධ ආරක්ෂණය වෙනුවෙන් පාර්ලිමේන්තුවේ ද 2/3 ක බලයක් ලබා දී , 20 වන සංශෝධය සම්මත කරවා සිංහල – බෞද්ධ රාජ්‍යෙයේ පුරවැසියකු (ස්ත්‍රී / පුරුෂ ) වීමේ කල්පානාව සාක්ෂාත් වී තිබුනේය. එහිදී සිදුවූ බරපතලම හානිය ලෙස මා දකින්නේ විද්‍යාව ආගමික සහ වාර්ගික බලපෑමට යටත් වීමය. මෙය කොතරම් ඛේදාන්තයක් වුයේ ද යත් , මුස්ලිම් වෙළඳ ප්‍රජාවගේ අලෙවි කිරීම් තුල වන්ද්‍යාකරනය සිදුවන බවත් , සිංහල- බෞද්ධ මව්වරුන් ගේ උත්පාදක හැකියාව මර්ධනය කිරීමට මුස්ලිම් වෛද්‍යවරයකු කටයුතු කරන බවට ප්‍රචාරණය වන විට , එයට විරුද්ධව ප්‍රබල මතයක් ගෙන ඒමට නොහැකි ව නිහඬ වූ වෛද්‍යවරුන්/වෛද්‍යවරියන් මුණ ගැසීමය. අමතර කරුණක් ලෙස පැවසිය යුත්තේ , රජයේ වෛද්‍යව නිලධාරීන්ගේ සංගමයේ තීරණ ගැනීමේ බලය සහිත කණ්ඩායමේ සංයුතිය නිරීක්ෂණයේ දී පෙනී යන්නේ, එහි වාර්ගික හෝ ලිංගික විවිධත්වයේ නියෝජනයක් නොමැති අංශයක් බවය.

    මෙම ඉතිහාසය වර්තමානයේ දී ශ්‍රී ලංකාවට බලපෑ තිබෙන්නේ කෙසේද ? හරිම සරලව කිව හැක්කේ, එදා No Fire Zone වෙනුවෙට අද No Lockdown හරහා, ආණ්ඩුව දැනුවත්වම ජනයා මිය යාමට ඉඩ දෙමින් ද සහ වාර්ගික සහ ආගමිකකරණයට යටපත් වූ විද්‍යාව විසින් පුරවැසියන් (ස්ත්‍රී / පුරුෂ ) ඝාතනය කරමින් සිටින බවය. දැනට පවතින ආර්ථික තත්වය , ශ්‍රී ලංකාව නැවත වසා දැමීමකට ඔරොත්තු නොදෙන බව මම පිලිගනිමි. නමුත් වසංගතය හේතුවෙන් මිය යන්නේ , රාජ්‍ය මමය සිතා සිටින කුලකයේ නියෝජිතයන් නොවේ. දෛනිකව ශ්‍රමය විකිණීම හැරුණු විට කිසිදු නිෂ්පාදන මාර්ගයක් හිමි නොවන ස්ත්‍රී / පුරුෂ කණ්ඩායම් හට වසංගයත සමඟ පොර බදිමින් ජීවිතය රැක ගැනීමට සිදු කණ්ඩායම් වේ . ඔවුන් ගේ ජිවිත හි වගකීමෙන් පලායාමට ආණ්ඩුවට නොහැකිය. එය නිසැකවම 2006 දී ඇරඹෙන යුධ ප්‍රහාර හේතුවෙන් , කුසගිනදර නිවීමට කුලියක් සොයාගන්නේ ද නැතිනම් ජීවිතය රැකගැනීමට වැලිබංකරයේ උක්කුටිකයෙන් වාඩි වෙනවා වාඩි වී සිටින්නේ ද ලෙස දෙමළ ජනයාට පැවති පිඩනයම නොවේද ? මුඛ ආවරණ නොමැතිව විට, බලහත්කාරයෙන් ඔසවාගෙන ගොස් , පොලිස් රියවෙත පටවා ගනු ලැබීම නිකුත් කරන සංකේතය වන්නේ, උතුරැ/ නැගෙනහිරදී බලහත්කාරයෙන් පැහැරගෙන යාම නොවේද ?

    එසේම ජනතා විමුක්ති පෙරමුණු නායක අනුර කුමාර දිසානායක මහතා පැවසූ (https://www.youtube.com/watch?v=vvnnqhxybSM&t=4035s)ලෙස වසංගතයේ ගොදුරැ බවට පත්වන බිලිදු (ස්ත්‍රී / පුරුෂ ) ජිවිත හි වටිනාකම මෙම රාජ්‍ය නායක කුලකය ට එක් සංඛ්‍යාවක් පමණක් වන්නේ 2006 සිට මල්ටිබැරල් ප්‍රහාරයන්ගෙන් , මරාදමන ලද උතුරු / නැගෙනහිර දී බිලිදු ජිවිත වෙත වූ අසංවේදීත්වයේම දිගුවක්ලෙස නොවේද?

    ඝාතනය කිරීම ජාතික අවශ්‍යතාවක් ලෙසට අර්ථකතන කළ ප්‍රධාන සහ විකල්ප දේශපාලන ධාරාවට මේ මොහොතේ ජිවිත රැකීම ජාතික අවශ්‍යතාවක් බවට තේරුම්ගත යුතුවේ. අවම අවශයෙන් ඒ උදෙසා වාරිගික සහ ආගමික හරණයෙන් යුතු විද්‍යාව පදනම් වූ ක්‍රියාමාර්ග වෙත පිවිසීමට බලකරන පොදු බලවේගයක් අවශ්‍ය වේ. ශ්‍රමය හැරුණු විට කිසිදු නිෂ්පාදන මාර්ගයක් හිමි නොවන ස්ත්‍රී / පුරුෂ කණ්ඩායම් වෙතින් වාර්ගිකත්ව බලපෑම ඉවත්කර , මෙම වසංගත සමඟ බැදෙන ආර්ථික සහ සමාජ ගැටළු කියවා ගැනීමේ සාක්ෂරතා මාර්ගයක් ඉතා ඉක්මනින් හදුන්වා දිය යුතුය. එවිට , තමන් අයිතිවන ශ්‍රම පංතිය හඳුනාගැනීමට සහ, ඒ සමඟ වාර්ගික අනෙකා මරාදැමූ ලෙසම තමන් ද මරාදැමීමට මෙම ඝාතක රාජ්‍ය කටයුතු කිරීම ද ඔවුන් අවබෝධකරගනු ඇත

    අරුණි සමරකෝන්
  • ගාසා තීරය යළි ඇවිලෙයි

    ගාසා තීරය යළි ඇවිලෙයි

    සඳුදා දිනයේ සිට ගාසා තීරයේ සිදුවූ ගැටුම්වලින් 53ට ආසන්න පිරිසක් මියගොස් ඇති බව වාර්තා වේ. මේ අතර කුඩා දරුවන් 14දෙනෙකුද ඇතුළත් වේ. ඊශ්‍රායල් හමුදාව විසින් දිගින් දිගටම ගුවන් ප්‍රහාර එල්ල කරමින් සිටින බව වාර්තා වේ. 2014 දී සිදුවූ බෝම්බ හෙලීමෙන් පසු ගාසා තීරයේ සිදු වූ දරුණුතම ගුවන් ප්‍රහාර මාලාව මෙය ලෙස විදෙස් මාධ්‍ය වාර්තා කර තිබේ.

    හමාස් සංවිධානයේ කාර්යාලයක් පිහිටියේ යැයි පැවසෙන මහල් සංකීර්ණයක් ඊශ්‍රායල ගුවන් ප්‍රහාරයකින් විනාශයට පත් විය. ඊට ප්‍රතිචාර වශයෙන් ගාසා හි සටන්කරුවෝ ඊශ්‍රායලයේ ටෙල් අවිව් නගරය වෙත රොකට් ප්‍රහාර එල්ල කර තිබුණි.

    මෙම ගැටුම් යළි ඇවිලීමට හේතුවුවේ නැගෙනහිර ජෙරුසලමේ අල් අක්සා මුස්ලිම් දේවස්ථානය අසලදී ඊශ්‍රායල පොලිස් නිලධාරීන් ඉස්ලාම් බැතිමතුන්ට පහරදීමයි. රාමසාන් මාසයේ විශේෂිත දිනයක් වූ ‘ලෙයිලතුල් කදීර්‘ දිනයේ රාත්‍රී දේවමෙහෙයට පැමිණි ඉස්ලාම් බැතිමතුන් විශාල පිරිසක් ඊශ්‍රායල් හමුදාව විසින් පළවා හැර තිබුණි. ඉස්ලාම් මෙන්ම කතෝලික ජනතාවගෙත් ශුද්ධ භූමියක් ලෙස සැලකෙන ජෙරුසලමේ නැගෙනහිර පළාත මීට දශක කිහිපයකට පෙර ඊශ්‍රායලය අත්පත් කරගනු ලැබුවත්, එහි ඉස්ලාම් දේවස්ථානයේ දේව මෙහෙයන් සිදුකිරීමට පලස්තීන වැසියන්ට අවසර ලැබී තිබිණි. නමුත් ඊට කඩා වැදුණු ඊශ්‍රායල හමුදාව එහි සිටි වනදනාකරුවන්ට කඳුළු ගෑස්‌ එල්ලකරමින් , වානේ උණ්ඩ සහ ග්‍රෙනේඩ් එල්ලකරමින් පළවා හැර තිබුණි. මේ පළවා හැරීම්වලදී පලස්තීනුවන් 700 කට වැඩි පිරිසක් තුවාල ලබා තිබේ. ඉන්පසු ඊට ප්‍රතිචාර ලෙස හමාස් සංවිධානය විසින් ඊශ්‍රායල් වෙත රොකට් ප්‍රහාර එල්ල කිරීම ආරම්භ කර තිබේ.

    ඊශ්‍රායලය ගුවන් ප්‍රහාර එල්ල කරමින් ඊට ප්‍රතිප්‍රහාර එල්ල කරමින් සිටියි.

  • අත් අඩංගුවට ගැනිම , මුලික යිතිවාසිකමි සහ රෝග නිරෝධායනය

    අත් අඩංගුවට ගැනිම , මුලික යිතිවාසිකමි සහ රෝග නිරෝධායනය

    අත් අඩංගුවට ගැනිම යන්න යමි පොලිස් හෝ ඔිනෑම සාම නිලධරයකු විසින් (සාම නිලධාරියකු යන්න අපරාධ නඩු විධාන සංග‍්‍රහයේ ප‍්‍රධාන වශයෙන් දක්වා ඇති අතර වෙනත් යමි යමි නීතිවල ද එම නිති ක‍්‍රියාත්මක කරනු ලැබිමට අදාල බලධාරින් ද සාම නිලධාරින් ලෙස අර්ථ ගන්වා ඇත.) හෝ පුද්ගලයකු අත්අඩංගුවට ගනු ලැබිමට බලය ඇති ඔීනෑම අයෙකු විසින් පුද්ගලයෙක් අත්අඩංගුවට ගන්නා ආකාරය පිළිබද ප‍්‍රධාන වශයෙන්ම කාර්ය පටිපාටිය දක්වා ඇත්තේ 1979 අංක 15 දරණ අපරාධ නඩු විධාන සංග‍්‍රහ පණතේය .

    එහි IV වන පර්චිඡේදයේ 23 වන වගන්තියේ සිට පුද්ගලයකු අත්අඩංගුවට ගැනිම, නිවසක් හෝ වෙනත් යමි ස්ථානයක් සෝදිසි කිරිම , අත් අඩංගුවට ගත් පුද්ගලයකු රදවා තබා ගැනිම , අධිකරණයකට ඉදිරිපත් කිරිම ආදි කරුණු පිළිබදව ප‍්‍රධාන වශයෙන්ම කාර්ය පටිපාටිය දක්වන්නේය.
    අත්අඩංගුවට ගැනිම යනු කුමක්ද? යන්න ඉහළ අධිකරණවල දී ඇති විශාල සංඛ්‍යාවක් වු මූලික අයිතිවාසිකමි නඩු තීන්දු වලදී මෙන්ම වෙනත් විිවිධ නඩු තීන්දු වලදී ද අර්ථ නිරූපණය කරනු ලැබ ඇත.

    අප අතරින් බොහෝ දෙනෙක් සිතා සිටින්නේ අත්අඩංගුවට ගැනිම යනු පොලිස් නිළධාරියෙක් හෝ වෙනත් යමි බලයලත් නිළධාරියෙක් යමි වරදක් සමිබන්ධයෙන් සැකකරනු ලබන්නේ යැයි කියනු ලබන යමි පුද්ගලයකු සොයා පැමිණ තමා වෙත කැදවා සමහර විට අත් විලංගු දමා යතුරු පැදියක හෝ පොලිස් ජීප් රථයක නංවා පොලිස් ස්ථානයකට රැගෙන ගොස් රදවා තබා ගැනිම බවයි.
    නමුත් අත් අඩංගුවට ගැනිම යන්න මීට වඩා අතිශය සංෙවිදී කරුණක් බව ඉහත කී පරිදි උසස් අධිකරණවල නඩු තීන්දු මෙන්ම නීතිය පරිශීලනය කිරිමෙන් පෙනී යයි.

    ඒ අනුව යමි පුද්ගලයකුගේ යාෙමි ඊෙමි නිදහසට බාධා කරනු ලැබීම , යමි පුද්ගලයකුගේ යාෙමි ඊෙමි නිදහස දැඩි ලෙස සීමා කරනු ලැබීම, යමි පුද්ගලයකුගේ ගමනාන්තය දක්වා යාම වළක්වාලීම මෙන්ම යමි පුද්ගලයකුට පොලිස් ස්ථානයට පැමිණෙන ලෙස දන්වනු ලැබීම ද අත්අඩංගුවට ගැනිමකි.

    නිදසුනක් ලෙස , ඔබ ඔබගේ යතුරු පැදියෙන් හෝ මෝටර් රියෙන් පෞද්ගලික ගමනක් යමින් සිටියදී පොලිස් නිළධාරියකු විසින් ඔබ නවතනු ලැබ කුමක් හෝ හේතුවකට එම ස්ථානයේ සිතා මතා ඔබට යමි ප‍්‍රමාදයක් කරන්නේ නමි එය ද අත්අඩංගුවට ගැනිමක් බවට දැක්විය හැකිය. මෙය ඉහත කි අපරාධ නඩු විධාන සංග‍්‍රහයේ 23 වන වගන්තියේ 1 උප වගන්තියට කරනු ලැබ ඇති පැහැදිලි කිරිම මගින් මනාව තහවුරු වේ . ( පැහැදිලි කිරිම: යමි තැනැත්තකු විධිමත් ලෙස සිරභාරයට නොගෙන ඒ තැනැත්තා රදවා හෝ ගමන් වළක්වා තබා ගැනිම හෝ සියලූ අරමුණු හෝ කාර්යය සදහා ඒ තැනැත්තා අත්අඩංගුෙවි සිටින විට සිරභාරයට ගැනිමක් කර නැති බව ව්‍යාජ ලෙස දැක්විම ඒ තැනැත්තා සිරභාරයට ගැනිමක් ලෙස දැක්විය හැකිය.)

    ඉහත කී අපරාධ නඩු විධාන සංග‍්‍රහයේ 23 වන වගන්තිය මෙසේය
    “යමි තැනැත්තෙකු සිරභාරයට ගැනිෙමිදී ඒ සිරභාරයට ගනු ලබන තැනැත්තාට තමා අත්අඩංගුවට ගනු ලැබීමට වචනයෙන් හෝ ක‍්‍රියාවෙන් අවනත වුවහොත් මිස , ඔහු සිරභාරයට ගැනිම කරන තැනැත්තා විසින් සිර භාරයට ගනු ලබන තැනැත්තාගේ ශරිරය සැබැවින්ම ස්පර්ශ කොට හෝ රදවා තබා ඔහුව සිර භාරයට ගත යුතුය. තවද සිර භාරයට ගනු ලබන තැනැත්තා සිර භාරයට ගනු ලබන්නේ යමි චෝදනාවක් හෝ දෝශාරෝපනයක් මත ද ඒ චෝදනාෙවි හෝ දෝශාරෝපණයේ ස්වභාවය ඔහුට දැනුමි දිය යුතුය.”

    ඒ අනුව

    සිරභාරයට ගනු ලබන තැනැත්තා වචනයෙන් හෝ ක‍්‍රියාවෙන් තමා සිරභාරයට ගනු ලැබිමට අවනත වුවහොත් අත් අඩංගුවට ගන්නා නිළධාරියාට ඔහුගේ ශරිරය ස්පර්ශ කරනු ලැබිමටවත් අවසරයක් මෙම වගන්තියෙන් ලබා නොදේ. එනමි , අත්අඩංගුවට ගැනිම සිදුකරන නිළධාරියාගේ උපදේශය ,ඉල්ලිම හෝ නියෝගය පමණක් ප‍්‍රමාණවත් ෙවි.
    එසේ අවනත නොවන්නේ නමි , අත්අඩංගුවට පත්වන තැනැත්තාගේ ශරිරය සැබැවින්ම ස්පර්ශ කොට හෝ රදවා තබා අත් අඩංගුවට ගනු ලැබිම කළ හැකිය.
    ඒ අනුව ෙමි දිනවල ඔබ ජන මාධ්‍යවල දකින පුද්ගලයින් අත් අඩංගුවට ගනු ලැබීෙමි ක‍්‍රියාවලිය කෙතරමි නමි නීතියට පටහැනි ද යන්න ද නිළධාරින් විසින් ඔවුන් අත්අඩංගුවට ගනු ලබන්නේ කෙතරමි නීති විරෝධී ආාකාරයට ද යන්න පිළිබද ඔබ මවිත වනු ඇත.
    සෑම අත්අඩංගුවට ගැනිමකදීම ඉහත වගන්තියට අනුව අත්අඩංගුවට ගනු ලබන තැනැත්තාට ඔහු අත්අඩංගුවට පත් වන්නේ කුමන චෝදනාවක් හෝ දෝශාරෝපණයක් එනමි සැකයක් මත ද යන්න ඔහුට දැනුමි දෙනු ලැබිය යුතුය.

    මේ  දිනවල අප නමි දක්ින්නේ කිසිදු වග විභාගයකින් තොරව පොලිස් නිළධාරින් යැයි කියනු ලබන තැනැත්තන් විසින් යමි පුද්ගලයකු වෙත වහාම ගොස් සරලව කිවහොත් ඔහු වෙත කඩා වැදී ඔහු කුදලාගෙන පැමිණ බඩු ගෝනි මෙන් බස් රථ වලට පැටවීමයි. ඔහු අත්අඩංගුවට ගත්තේ කුමකට ද යන්න නරඹන්නන් දැනගන්නේ ප‍්‍රවෘත්ති නිෙවිදකයාගෙනි.

    මීළගට සලකා බැලිය යුත්තේ පුද්ගලයකු බලහත්කාරයෙන් එනමි බලය යොදවා අත්අඩංගුවට ගනු ලැබිය හැකි ද එසේ නමි එය කුමන අවස්ථාවක ද යන්නයි.

    ඉහත කී 23 වන වගන්තියේම තව දුරටත් සදහන් වන්නේ
    ‘‘ ඒ තැනැත්තා සිර භාරයට ගැනිෙමි උත්සාහයට බලාත්කාරයෙන් ප‍්‍රතිරෝධය පෑවහොත් හෝ සිර භාරයට ගනු ලැබීම මග හැරිමට තැත් කලහොත් , ඒ සිරභාරයට ගැනිම කරන තැනැත්තා විසින් සිරභාරයට ගැනිම ක‍්‍රියාත්මක කිරිමට සාධාරණ ලෙස අවශ්‍ය උපක‍්‍රම යෙදිය හැකිය.”

    එයින් පැහැදිලි වන්නේ යමකු සිරභාරයට ගනු ලැබිෙමිදී බලය යෙදිය හැකි බවත් එසේ බලය යෙදිය හැක්කේ අත්අඩංගුවට පත්වන තැනැත්තා අත් අඩංගුවට පත්විමෙන් වැළකිම සදහා පැන දිවීම , අත් අඩංගුවට ගන්නා නිලධාරින්ට බලහත්කාරය පෑම ආදිය කළහොත් වන අතර එවිට ද බලය යෙදවිම සිදුකළ යුත්තේ අසාධාරණ ආකාරයට නොව සාධාරණ අවශ්‍ය උපක‍්‍රම යෙදිමෙන් පමණක් බවයි.

    නිදසුනක් ගතහොත් පොලිස් නිළධාරියෙක් සැකකරුවකු අත් අඩංගුවට ගැනිමට යාෙමිදී සැකකරු පැන දුවන්නේ නමි ප‍්‍රථමයෙන්ම නිළධාරියා කළ යුත්තේ වෙඩි තැබීම නොෙවි. ඉහත වගන්තිය ප‍්‍රකාරව සාධාරණ උපක‍්‍රම යනු තමා අත ඇති බැටන් පොල්ලෙන් සැකකරුගේ කකුල් දෙකට දමා ගැසිමෙන් සැකකරු බිම පතිත වන්නේ නමි සහ සැකකරු අත් අඩංගුවට ගනු ලැබිමට එය ප‍්‍රමානවත් නමි නීතිය බලාපොරොත්තු වන්නේ එපමණකි. එසේ නොමැතිව සැකකරු වෙත දිව ගොස් බැටන් පොල්ල අහුලාගෙන සැකකරුට තඩි බෑම නොෙවි.

    එසේ නමි යමි සැකකරුවකු අත්අඩංගුවට ගැනිෙමිදී පහර දිම හෝ වෙඩි තැබිම වැනි ක‍්‍රියාවක් කරනු ලැබිය නොහැකි ද …
    එකී ප‍්‍රශ්නයට පිළිතුර වන්නේ සැකකරු විසින් තමාට එල්ල කරනු ලබන ප‍්‍රතිරෝධය එනමි විරෝධතාවය පැෙමි ප‍්‍රමාණයට සරිලන බලයක් අත්අඩංගුවට ගන්නා අදාල නිළධාරියාට සිදුකළ හැකිය. එනමි තමාගේ ජීවිතයට සැකකරුගෙන් හානි වෙතැයි යන සාධාරණ විශ්වාසයක් , සැකකරුගේ ප‍්‍රතිරෝධයෙන් හැම අතින්ම විශ්වාස කිරිමට හේතු ඇත්නමි පමණක් වෙඩි තැබිමක් වුවද සිදුකිරිමට නිතියෙන් බාධාවක් නැත.

    එසේ වෙතත් ඉහත කි 23 වන වගන්තියේ තවදුරටත් දක්වන්නේ

    ‘‘ මරණීය දඩුවම දිය හැකි වරදකින් චෝදනා නොකරනු ලැබූ තැනැත්තකු සිර භාරයට ගැනිෙමිදී ඔහුගේ මරණය සිදු කිරිෙමි අයිතිවාසිකමක් ෙමි උපවගන්තියෙහි වූ කිසිවකින් නොලැෙබි.”

    අවාසනාවකට මෙන් මාංචු දමාගෙන ගෙනයනු ලබන සැකකරුවන්ට පවා වෙඩි තබන ලද අවස්ථා සහ එමගින් ඔවුන් මරණයට පත්වු අවස්ථා ද අප ඇති තරමි ජනමාධ්‍යවල වාර්තාවනු දැක ඇත.

    මීළගට සලකා බැලිය යුතු නෛතික තත්වය වන්නේ ඔීනෑම පුද්ගලයකු ඔීනෑම නිළධරයකුට ඔීනෑම අවස්ථාවකදී අත් අඩංගුවට ගත හැකි ද යන කාරණය පිළිබදවයි.
    අප නීතියේ සංඥෙය වැරදි සහ සංඥෙය නොවන වැරදි යනුවෙන් වැරදි කාණ්ඩ දෙකක් ඇත.

    සංඥෙය වරදක් යනු අධිකරණයකින් ලබා ගන්නා ලද වරෙන්තුවක් නොමැතිව අත්අඩංගුවට ගත හැකි වැරදිය.
    සංඥෙය නොවන වරදක් යනු අධිකරණයකින් ලබා ගන්නා ලද වරෙන්තුවක් නොමැතිව අත්අඩංගුවට ගත නොහැකි වැරදිය.
    මෙකී ආකාරයට වරෙන්තුවක් නොමැතිව අත් අඩංගුවට ගත හැකි වැරදි මොනවාද, වරෙන්තුවක් නොමැතිව අත්අඩංගුවට ගත නොහැකි වැරදි මොනවාද යන්න ප‍්‍රධාන වශයෙන් දක්වා ඇත්තේ අපරාධ නඩු විධාන සංග‍්‍රහයේ පළමු වන උපලේඛණයෙහි 3 වන තීරයේ වන අතර වෙනත් සමහර පණත් වල ද එකි පණතේම විස්තර වන වැරදි සමිබන්ධයෙන් සංඥෙය වැරදි ලෙස ප‍්‍රතිපාදන සලස්වා ඇත්නමි ඒ පණත යටතේ ක‍්‍රියා කිරිෙමිදී එම ප‍්‍රතිපාදන අදාලවන බවට දක්වා ඇත.

    සමහර පොලිස් නිලධාරින් පුරුද්දක් ලෙස යමි යමි බලවත් පුද්ගලයින් අත් අඩංගුවට ගැනිෙමිදී අදාල පුද්ගලයා සැකකරනු ලබන වරද වරෙන්තුවක් නොමැතිව අත්අඩංගුවට ගත හැකි වරදක් වුවද තමාගේ ගැලවිම උදෙසා ඒ සමිබන්ධයෙන් අධිකරණයට ගොස් වරෙන්තුවක් ඉල්ලා සිටිෙමි වැරදි ක‍්‍රියාමාර්ගයක් අනුගමනය කරනු ලබන බව පෙනේ.

    එසේම මෙකි කාරණාව සමිබන්ධව අපරාධ නඩු විධාන සංග‍්‍රහයේ X වන පරිචිඡේදයේ 107 වන වගන්තිය කෙරෙහි ද අවධානය යොමු කිරිම වැදගත් යැයි සිතේ.
    එහි සදහන් වන්නේ “යමි සංඥෙය වරදක් සිදු කිරිම වැළැක්විෙමි කාර්යය සදහා සෑම සාම නිලධරයකුම විසින් මැදිහත් වි ක‍්‍රියා කරනු ලැබිය හැකි අතර ඔහු විසින් එය තමාගේ උපරිම හැකියාව යොදවා වැලැක්විය යුතුය”
    මෙහිදී පොලිස් නිලධාරින් සිතා සිටින්නේ උපරිම හැකියාව යනු පුද්ගලයකුට ශාරිරිකව සහ මානසිකව පීඩා කිරිමට හැකි උපරිම ශක්තිය යෙදවිම බවයි. මෙහි සදහන් උපරිම හැකියාව යනුවෙන් නිතිය අපේක්ෂා කරනු ලැබ ඇත්තේ නීතියේ කාර්යපටිපාටියට අනුව සද්භාවයෙන් එම සාම නිලධරයා විසින් තමාට හැකි උපරිම ක‍්‍රියා මාර්ගයක් අනුගමනය කරමින් වරද සිදු කිරිම වළක්වාලිම සදහා සහාය වීමයි.
    පුද්ගලයකු අත්අඩංගුවට ගනු ලැබීෙමි ක‍්‍රියා පටිපාටිය එසේ වුවද ඉහත කි නීතියට පටහැනි ලෙස පුද්ගලයකු අත් අඩංගුවට ගැනිම සමිබන්ධයෙන් එකී අත්අඩංගුවට ගනු ලබන තැනැත්තාට හිමිවන ප‍්‍රතිකර්ම මොනවාද? යන්න මීළගට සලකා බැලිය යුතුය.
    ශී‍්‍ර ලාංකික පුරවැසියකුට හිමිකර දී ඇති මූලික අයිතිවාසිකමි අප රෙටි උත්තර නීතිය වූ 1978 ජනරජයේ ආණ්ඩු ක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙහි අන්තර්ගත කොට ඇත.

    ආණ්ඩු ක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාෙවි III වන පර්චිඡේදයේ 13 (1) අනු ව්‍යවස්ථාව මෙසේය.
    “නීතියෙන් නියම කරනු ලැබ ඇති කාර්යපටිපාටියට අනුව මිස කිසිම තැනැත්තෙකු සිරභාරයට ගැනිම නොකළ යුත්තේය. යමි තැනැත්තකු සිර භාරයට ගනු ලබන්නේ යමි හේතුවක් මතද ඒ හේතුව ඒ තැනැත්තාට දැන්විය යුතුය. ”

    13(2) අනු ව්‍යවස්ථාව ප‍්‍රකාරව ,
    “අත් අඩංගුවෙහි තබා ගනු ලැබූ හෝ රදවා තබා ගනු ලැබූ හෝ අන්‍යාකාරයකින් පෞද්ගලික නිදහස අහිමි කරනු ලැබූ හෝ සෑම තැනැත්තකුම නිතියෙන් නියම කරනු ලැබූ කාර්යපටිපාටිය අනුව ආසන්නතම නිසි අදිකරණයේ විනිශ්චයකාරවරයා ඉදිරියට ගෙනයායුතු අතර නීතියෙන් නියම කරනු ලැබූ කාර්යපටිපාටියට අනුකූලව ඒ විනිශ්චයකාරවරයා විසින් කරනු ලැබූ ආඥාව මත සහ ආඥාව ප‍්‍රකාරව මිස ඒ තැනැත්තා තව දුරටත් අත් අඩංගුවෙහි තබා ගැනිම හෝ රදවා තබා ගැනිම හෝ ඒ තැනැත්තාගේ පෞද්ගලික නිදහස අහිමි කිරිම හෝ නොකළ යුත්තේය.”

    ඒ අනුව

    මෙහි සදහන් නීතියෙන් නියම කරනු ලැබ ඇති කාර්යපාටිය යනු මා පෙර සදහන් කළ අපරාධ නඩු විධාන සංග‍්‍රහ පණතේ 23 වන වගන්තයේ සදහන් කළ කාර්යපටිපාටිය ෙවි.
    එකි කාර්යය පටිපාටිය අනුව යමි තැනැත්තකු අත් අඩංගුවට ගැනිෙමිදී ඔහුව අත්අඩංගුවට ගනු ලබන හේතුව නිළධරයා විසින් පැහැදිලි කර දිය යුතුය.
    එලෙස අත්අඩංගුවට ගත් පුද්ගලයකු සාමාන්‍ය නිතියට අනුව පැය විසි හතරක කාලයක් ඉක්මයාමට ප‍්‍රථම ආසන්නතම නිසි අධිකරණයකට ඉදිරිපත් කළ යුතුය.
    එකි පුද්ගලයා තව දුරටත් අත් අඩංගුවේ තබා ගන්නේ නමි හෝ තව දුරටත් රදවා තබා ගන්නේ නමි හෝ කුමන හෝ ආකාරයට ඒ පුද්ගලයාගේ නිදහස සීමා කරනු ලබන්නේ නමි එය එකී අධිකරණයේ නියෝගයක් මතම සිදු කළ යුතුය.
    එසේම
    ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාෙවි 14 (1) (ඌ) අනුව්‍යවස්ථාවට අනුව
    ” සෑම පුරවැසියකුටම ශී‍්‍ර ලංකාව තුල යාෙමි ඊෙමි නිදහසට සහ අභිමත ස්ථානයක වාසය කිරිෙමි නිදහසට හිමිකම ඇත්තේය.”
    එනමි ශී‍්‍ර ලංකාෙවි පුරවැසියකුට ශී‍්‍ර ලංකාව තුල තමා කැමති ස්ථානයකට යාමට ඊමට සහ තමාට අවශ්‍ය ස්ථානයක ජීවත්වීමට නිදහසක් හිමිව ඇත.

    අපට මෙම ව්‍යවස්ථාවල සදහන් පරිදි මෙම මූලික අයිතිවාසිකමි සියයට සියයක්ම සෑම සියලූ අවස්ථාවලදී භුක්ති විෙමි අයිතිවාසිකම ඇත්ද යන්න මීළගට සළකා බැලිය යුතුය.

    ආණ්ඩු ක‍්‍ර‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව මගින් පිරිනමා ඇති ඉහත කී මුලික අයිතිවාසිකමි යමි යමි සීමා කිරිමිවලට යටත්ව භුක්ති විදිය යුතු බවට එහි 15 වන ව්‍යවස්ථාෙවි දක්වා ඇත.
    15 (7) අනු ව්‍යවස්ථාව ප‍්‍රකාරව ඉහත සදහන් කළ 13(1) , 13(2) සහ 14 (1) (ඌ) ව්‍යවස්ථාවල සදහන් මූලික අයිතිවාසිකමි භුක්ති විදිය හැකි වන්නේ ද ක‍්‍රියාත්මක කළ හැකි වන්නේ ද රාජ්‍ය ආරක්ෂාව , රෙටි යථා පැවැත්ම තහවුරු කිරිම පිණිස සහ මහජන සෞඛ්‍ය ආරක්ෂා කිරිම යන සිමාවන්වලට යටත්වවේ .

    මෙම මුලික අයිතිවාසිකමක් කඩ වූ විටක ගත හැකි ප‍්‍රතිකර්ම එකි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාෙවි 126 වන ව්‍යවස්ථාෙවි දක්වා ඇත.

    ඒ අනුව එකි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් ප‍්‍රකාශ කොට පිළිගෙන ඇති මූලික අයිතිවාසිකමක් කඩ වූ විටක හෝ කඩවීමට අත්‍යාසන්නව පැවති විටක එකී මුලික අයිතිවාසිකම කඩවිම සිදුවූ දින සිට හෝ එකි අයිතිවාසිකම කඩකිරිමට අත්‍යාසන්නව පවතින බවට යමි පුද්ගලයකු දෝශාරෝපණයක් කරනු ලබන අවස්ථාෙවි සිට මසක කාලයක් තුල ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය වෙත ඉල්ලිමක් කළ යුතුය.

    මෙහිදී කිවයුතු කණගාටුදායකම තත්වය නමි ශ‍්‍රී ලංකාෙවි මූලික අයිතිවාසිකමක් කඩවූ විට හෝ අත්‍යාසන්න තත්වයකදී නඩුවක් පවරා පවත්වාගෙන යාමට හැකි එකම අධිකරණය නමි කොළඹ පිහිටා ඇති ශී‍්‍ර ලංකාෙවි ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයයි. එහෙත් අද මූලික අයිතිවාසිකමි නඩුද අවසානයක් දැකීමට වෙනත් බොහෝ නඩුකර සදහා මෙන් සිතා ගැනිමට නොහැකි කාල සිමාවක් ගතවිම ප‍්‍රායෝගික තත්වයයි. අනෙක් අතට යාපනයේ සිටින පුරවැසියකුට මෙන්ම තංගල්ල වැනි දුර බැහැරක සිටින පුරවැසියෙකුට ද මූලික අයිතිවාසිකමි නඩු පැවරීමට නඩුකටයුතු පවත්වාගෙන යාමට කොළඹට යාමට ඊමට සිදුෙවි.

    එසේම මුලික අයිතිවාසිකමි නඩු කටයුතු සදහා කොලඹ ප‍්‍රදේශයෙහිම සීමිත නීතිඥ පිරිසක් යෙදී ඇති බැවින්ද නඩු කියන්නන්ට අධික මුදලක් වැය කිරිමට ද සිදුවී ඇත.

    මේ  ආදි කරුණු නිසා අත්අඩංගුවට ගැනිෙමිදී පමණක් නොව වෙනත් බොහෝ අවස්ථාවලදී ද ඉතා බරපතල ලෙස තම මූලික අයිතිවාසිකමි කඩවූවද නිහඩව සිටිමට පුරවැසියන්ට සිදුව ඇත.

    කණගාටුවට කරුණ නමි ආණ්ඩුක‍්‍රම ව්‍යවස්ථාව සංශෝධනය පිලිබද මෙන්ම නඩු ප‍්‍රමාදය ආදි කරුණු පුරවැසියන්ගේ සුබසිද්ධියම ද නිතර හුවා දක්වන කිසිම බලධාරියකු මෙම මූලික අයිිතවාසිකමි නඩු ඇසිෙමි ක‍්‍රියාවලිය අඩුම වශයෙන් යාපනය, බදුල්ල , මහනුවර , මාතර වැනි ස්ථාන හතරකටවත් විමධ්‍යගත කිරිම සමිබන්ධයෙන් කිසිවකුගේ හාවක් හූවක් නොමැති වීමය.

    ඉන්පසුව සලකා බැලිය යුතු ඊළග නෛතික කාරණය වන්නේ වරින් වර සංශෝධිත 1897 අංක 3 දරණ රෝග නිරෝධායන සහ වැළැක්විෙමි ආඥා පණතේ විධිවිධාන යන්ය.

    මෙකී ආඥා පණතේ 11 වන වගන්තිය ප‍්‍රකාරව රටතුල පවතින යමි යමි මහජන සෞඛ්‍යට බලපාන්නාවූ තත්වයන් හමුෙවි අවශ්‍ය නියෝග පැනවිමට විෂය භාර අමාත්‍යවරයාට බලය ලබා දි ඇත. 12 වන වගන්තිය ප‍්‍රකාරව එකී නියෝග ගැසටි පත‍්‍රයෙහි පලකර ප‍්‍රසිද්ධ කළ යුතුය . එකී විධිවිධාන ප‍්‍රකාරව රටතුල පවතින්නාවූ කොවිඩි 19 වසංගත තත්වය මැඩ පැවැත්වීම සදහා නිරෝධායන නියෝග 10 ක් පමණ අමාත්‍යවරයා විසින් වරින් වර ගැසටි මගින් ප‍්‍රසිද්ධ කර ඇත. එයින් එක් නියෝගයක් වනනේ සෑම පුද්ගලයකුම මුව ආවරණයක් පැළදිම අනිවාර්්‍ය බවට දැක්විමයි.

    එකී ආඥා පණතේ 5 වන වගන්තිය ප‍්‍රකාරව මෙම නියෝගයන් කඩකරන පුද්ගලයකුට පැනවිය හැකි දඩුවමි නියම කර ඇත. 2005 අංක 12 දරණ දඩ මුදල් වැඩි කිරිෙමි පණත ප‍්‍රකාරව මෙකි නියෝග කඩ කරනු ලබන්නාවු පුද්ගලයකුට රුපියල් දෙදහසකට නොඅඩු රුපියල් දස දහසකට නොවැඩි දඩයක් හෝ මාස හයකට නොවැඩි සිර දඩුවමක් හෝ ඒ දෙකටම යටත් කළ හැකිය.

    මෙකී ආඥා පණත මා පෙර සදහන් කළ ආකාරයට විශේෂ නිතියකි. එසේ නමි මෙම විශේෂ නිතිය යටතේ වරදක් කරනු ලබන තැනැත්තෙක් වරෙන්තුවක් නොමැතිව අත්අඩංගුවට ගත හැක්කේ ද එසේත් නැතිනමි අත්අඩංගුවට ගත හැක්කේ වරෙන්තුවක් මත ද යන්න පිළිබදව සදහන්ව තිබිය යුතුය.
    මෙකී රෝග නිරෝධායනය සහ මැඩපැවැත්විෙමි ආඥා පණතේ 6 වන වගන්තියේ ඒ බව සදහන්ව පවති. එහි සදහන් වන්නේ මෙම පණත යටතේ වරදක් කරනු ලබන තැනැත්තෙකු වරෙන්තුවක් නොමැතිව අත්අඩංගුවට ගත හැකි බවයි.

    එමෙන්ම තව දුරටත් මෙම මහජන සෞඛ්‍ය හා ආරක්ෂාවට එරෙහි වැරදි පිළිබදව සලකා බැලිෙමිදී ලංකා දණ්ඩ නිති සංග‍්‍රහය කෙරෙහි ද අවධානය යොමුකළ යුතුය.
    ලංකා දණ්ඩ නිති සංග‍්‍රහයේ ඞෂඪ වන පරිච්ඡේදයේ මහජන සෞඛ්‍ය හා ආරක්ෂාවට එරෙහි වැරදි යටතේ

    262 වගන්තිය යටතේ වු ජීවිතයට අන්තරාදායක වූ යමි රෝගයක් බෝවීම පැතිරවිමට තුඩු දෙන නොසැලකිලිමත් කි‍්‍රයාවක් කිරිම
    263 වගන්තිය යටතේ වු ජීවිතයට අන්තරාදායක වූ යමි රෝගයක් බෝවීම පැතිරවිමට තුඩු දෙන ද්ෙවිශ සහගත ක‍්‍රියාවක් කිරිම
    264 වගන්තිය යටතේ වු රෝග නිරෝධායන රිතියකට අකීකරු වීම යන වරදවල් සංගෘහිත කර ඇත.
    ඉහත විස්තර කළ ලංකා දණ්ඩ නිති සංග‍්‍රහයේ 262, 263 සහ 264 වගන්ති තුනම යටතේ වරදවල් සියල්ලම අපරාධ නඩු විධාන සංග‍්‍රහයේ පළමු වන උපලේඛණයේ 3 වන තීරයට අනුව වරෙන්තුවක් නොමැතිව අත්අඩංගුවට ගත හැකි වරදවල් ෙවි.

    රටතුල පවතින මෙම වසංගත තත්වය හමුෙවි එකි වසංගත තත්වය මැඩපැවැත්විම සදහා බලපාන්නාවු සියලූ නීතින් සහ රෙගුලාසි අනුගමනය කිරිම , පිළිපැදීම රෙටි සියලු පුරවැසියන් සතු යුතුකමක් වගකීමක් මෙන්ම සදාචාර සමිපන්න බැදිමක් වේ

    එවැනි නීතින් සහ රෙගුලාසි උල්ලංඝණය කරනු ලබන පුද්ගලයකු නීතිය හමුෙවි සැකකරුවකු වන අවස්ථාවකදී පොලිස් නිළධාරින්ට හෝ වෙනත් බලය පවරන ලද බලධාරින්ට එකි සැකකරු අත් අඩංගුවට ගැනිම සහ ඔහුට එරෙහිව නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කිරිමට බලය ඇත්තේය.

    එසේ වුවද යමි පුද්ගලයකු රෝග නිවාරණ නිතියක් හෝ ෙවිවා වෙනත් යමි නිතියක් හෝ වෙිවා එකී යමි නීතියක් උල්ලංඝණය කිරිමක් කළ පමණින් , පොලිස් නිළධාරින්ට හෝ ඒ හා බලය පවරන ලද වෙනත් බළධාරින්ට එකි පුද්ගලයකු අත් අඩංගුවට ගැනිමට හෝ නිතිය ක‍්‍රියාත්මක කිරිමට නිතියෙන් බලය හිමිව ඇති පමණින් එලෙස නිතිය ක‍්‍රියාත්මක කරන නිලධරයන්ට හෝ බලධරයන්ට හිතූ හිතූ මනාපයට , ද්ෙවිශ සහගත ලෙස , අසාධාරණ ලෙස , කෲර සහ අමානුෂික ලෙස තමාට නිතියෙන් හිමි බලය ක‍්‍රියාත්මක කළ හැකිවන්නේද , එවන් අවස්ථාවක පුද්ගලයන්ට ගරු කොට පිරිනමා ඇති මූලික අයිතිවාසිකමි එකින් එක සියුමි ලෙස හෝ බරපතල ලෙස කඩවන්නේ ද , එසේ නමි නිතිය ක‍්‍රියාත්මක කරන නිලධරයන් හෝ බලධරයන් නීතිය ක‍්‍රියාත්මක කළ යුතු නීතිමය පරාසය කුමක්ද යන කාරණා පිළිබදව පිළිතුරු සෙවිමට දැන් ඔබට හැකි වෙතැයි මම විශ්වාස කරමි.

    මේ බලහත්කාරයෙන් ඔසවාගෙන දිවිෙමි ක‍්‍රියාව එක් අතකින් නිති විරෝධී වන අතර අනෙක් අතට කෙතරමි අනතුරු දායකද … එනමි සැකකරු ආසාදිත තත්වයේ සිටිය හොත් නිලධාරින්ට ද , නිලධාරියකු ආසාදිත තත්වයේ සිටියහොත් සැකකරුට ද පමණක් නොව ඔවුනොවුන්ගේ දරු පවුලට ද දෙවියන්ගේම පිහිට ද…. එසේ හෙයින් කරන දෙයක් නීතියටත් ප‍්‍රෙවිශමටත් කළහොත් නේ ද හොද…..