ලංකාවට අනුව ආදරෙ කියන වචනය ජුගුප්සාජනකයි .මොකද ආදරෙ කියපු ගමන් ඇඳක් මැවෙනව. මටනම් වචනය පිළුණුයි.ආදරෙ ආදරෙ නැහැ . අපි ආදරෙ කරන්නේ කළුවරේ.කාටවත් නොදැනෙන්න. මොකද එළිමහන් ආදරෙ විනිවිද දකින ඇහැක් අපිට නැහැ . ඇහේ කළුඉංගිරියාව කළුම වෙලා. ආදරෙ ප්‍රකාශ වෙන හොඳම විඳිය වචන .ඒත් වචන අපි ගිලල. ගොඩක් ආයතනවල ආදරණීය ආමන්ත්‍රණ රාජකාරී ආමන්ත්‍රණ වලින් වැහිල. ගෙවල්වල මේ තත්ත්වය දරුණුයි. ගොඩක් ගෙවල්වල ඉන්නේ මිනිස්සු නෙවි සත්තු. දරුවෝ දෙමව්පියෝ දෙගොල්ලම සත්ව ආමන්ත්‍රණ. අමාන්ත්‍රණවල ලැජ්ජාශීලීබව ගොඩක් පෙන්නන්නේ පොදු ස්ථානවල. බස්වල ඉන්නේ වෘත්තීය වේදීන් නෙවි. කොන්දල,ඩ්‍රයිවල්ලා. එයාලට මගීන් කෑලි.දෙපාර්ශවයම එකිනෙකාට ආදරෙ නැහැ . පහළ මට්ටමේ වෘත්තීයක් නම් ආදරණීය ආමන්ත්‍රණ අදාළම නැහැ . ඉතින් මිනිස්සු ස්වභාවයෙන්ම … Continue reading ආදරෙයි කියපු ගමන් ඇඳේ බුදියන් ඉන්නවා පේන්නේ